Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Τα παιδια

Τωρα, τι μανα θα ημουν αν δεν εγραφα για τα "μπουμπουκια" μου. Τα δυο "μεταλακια"  μου.   Νικος και ο Κωνσταντινος. 
Ο Νικος, ο μονιμα θυμωμενος και κατα, (οχι πολυ) βαθος, ευαισθητος λογοτεχνης. Τα κειμενα του ειναι απιστευτα, τα σκιτσα του επισης, και η μουσικη του, οταν δεν γρατζουναει απλα την κιθαρα για να με εκνευρισει, τελεια!
Ο Κωνσταντινος με την φοβερη αντιληψη και την αισθηση του χιουμορ, ειναι τοσο ετοιμολογος που απο μικρος, δεν τα εβγαζε ευκολα περα κανεις μαζι του. Οταν βαλει κατι στο μυαλο του το πετυχαινει παντα.
Αρκετα, ομως, γιατι δεν τους αρεσουν αυτα, κι οχι τιποτα αλλο, αλλα εχουν και δυναμη και κινδυνευω!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου